اثربخشی مرور زندگی بر افزایش سلامت عمومی‌ معتادین خوددرمانجو

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مرور زندگی بر افزایش سلامت عمومی‌ معتادین خوددرمانجو است. روش: جامعه آماری پژوهش، بیمارانی بودند که برای ترک اعتیاد به یکی از مراکز ترک اعتیاد بیماران سرپایی وابسته به سازمان بهزیستی مشهد مراجعه کرده بودند. تعداد اعضای نمونه 20 نفر هستند که به صورت نمونه‌گیری در دسترس و براساس نمرات آنها در پرسشنامه GHQ (نمره 23 و بالاتر) انتخاب شده و سپس به صورت تصادفی ساده در دو گروه 10 نفره آزمایشی و گواه جایگزین شدند. ابزار به کار رفته در این پژوهش، پرسشنامه GHQ است که دارای روایی و پایایی منایبی است. روش تحقیق به صورت نیمه تجربی است و برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شده است. یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان مرور زندگی بر افزایش سلامت عمومی ‌معتادین خوددرمانجو و به عبارتی کاهش خرده آزمون‌های آن یعنی علایم جسمانی، علایم اضطراب و اختلال خواب، اختلال در کنش اجتماعی و علایم افسردگی مؤثر بوده است. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد به کارگیری روش درمانی مرور زندگی به شکل چشم‌گیری در افزایش سلامت روانی معتادین در حال ترک مؤثر باشد